يحكى ان كان فى بنت جميله اسمها ناريمان
كل يوم تصحى الصبح تروح لجنينة البيت عندها
تجمع كل زهره جميله وتعمل تشكيله
وتحطهم فى زهريه جميله
وتساعد والدتها فى تحضير الفطار
وتستاذنها فى اكل للقطه بتاعتها وكان اسمها ماريهان
وتنادى عليها :
بس بس ماريهان حبيبتى انتى فين
بس بس انا حضرتلك الاكل انتى فين
وتقعد قطتها تاكل الاكل
وبعدها تروح ناريمان تفطر مع باباها ومامتها
وتخرج على مدرستها
اصلها بنت شاطره خالص
وبتنجح كل سنه بتفوق
عقبالكم كده كلكم
وكبرت ناريمان ودخلت الثانويه وجاء وقت الامتحان
وكانت مستعده تمام
واخر يوم خرجت من اللجنه كانت حزينه جدا
مش من الامتحان
لا لا توء توء
لكن لانها هتفارق صحابها الانتيم
اه قصدى صحابها الحلوين
اللى بتعزهم خالص وتموت فيهم
اخدت الاجازه وكانت مستمتعه بكل يوم فيها
لانها باحلى الاوقات بتقضيها
تخرج وتتفسح وهموما وراها بترميها
وقدمت على الجامعه كلية الاداب
ودخلت المدرجات
وقعدت فى اول البنشات
وعلشان مش متعوده على كلام الشباب
مردتيش لما سالها زميلها عن بعض الحاجات
وعجبه اسلوبها وكبريائها وحيائها رغم كل المغريات
وناريمان وعدت باباها انها متكلمش اى حد مهما كان
الجمعة أكتوبر 29, 2010 12:36 pm
